Het is eigenlijk een paradox, zelfvoorzienend leven en de tiny house lifestyle. Een autarkisch bestaan gaat over buffers van water, stroom en voedsel. Een tiny house bestaan gaat over ecologische voetafdruk, economische onafhankelijkheid en genoegen nemen met genoeg. Hoe kun je dit minimalistische bestaan dan combineren met alle ruimte die de buffers innemen?
Foto op cover: Jody Daunton
Buffers
Noortje en ik wonen inmiddels twee en een half jaar in een “zelfvoorzienend tiny house”. Daarmee zijn we afhankelijk van regenwater, zonne-energie, brandhout en gas om op te koken. We voorzien alleen nog niet in ons voedsel. Dit laatste gaan we het straks nog over hebben.
Regenwater vangen we op via ons dak en leiden we naar een watertank van 1000 liter. Wij gaan daar heel zuinig mee om waardoor we ruim 3 weken vooruit kunnen. Maar als je dagelijks zou willen douchen of veel wasjes moet draaien dan heb je al zeker 2000 liter water nodig als buffer. Dat is al 2m3 ruimte die je niet in je huis opneemt. Het liefst heb je deze buffer onder de grond. Daar is de temperatuur stabieler en zorgt de zon niet voor algengroei.
Voor de elektra hebben wij 4 zonnepanelen, 2 batterijen en een omvormer/regelaar. De panelen gebruiken we inmiddels als overkapping van een bergruimte, waar onze regenwatertank ook in staat. De rest is opgenomen in ons techniek hok. Daar is ook onze warm water buffer te vinden. Een boiler van 120 liter. En we hebben ook een 100 liter buffer van gefilterd water. Verder is dit hok nog voorzien van het filtratiesysteem en een gasfles.
Inmiddels hebben we ook een veranda aan ons huis gebouwd. Niet alleen om lekker op te zitten, maar ook als overkapping voor het brandhout. Ongeveer 2m3 kunnen we hier kwijt. In totaal moeten we eigenlijk 4m3 hout als buffer hebben. Hiervoor verwijs ik graag naar de energiecalculator van Stroh Platz. Helemaal naar beneden scrollen.
Ons huis heeft een volume van ongeveer 50 m3. Daar tegenover staat bijna 10m3 aan ruimte voor alle techniek en buffers. We hebben dus zeker 20% aan volume ten opzichte van ons huis wat gereserveerd moet worden voor deze buffers. Je hebt waarschijnlijk al in de gaten waar de strekking van dit artikel heen gaat. Maar we zijn er nog niet. Er is een buffer waar we nu nog geen rekening mee hebben gehouden. Als je 100% zelfvoorzienend wil leven dan moet je ook zorgen voor je eigen voedsel.
Voedselbuffer
Sinds 4 maanden wonen wij op landgoed en proeftuin Roggebotstaete. Ze hebben hier een hele mooie moestuin en zelfs een voedselbos aangelegd. We gaan dus een periode tegemoet waarin we erg veel gaan leren over voedselvoorziening.
We merken nu al dat een moestuin onderhouden niet eenvoudig is. Gelukkig hebben ze hier bijzonder veel vrijwilligers die zich hier voor inzetten. Het valt ons op dat het voedsel in grote hoeveelheden geoogst moet worden. Stel dat we een eigen moestuin zouden hebben dan betekent het dus een maand lang courgettes eten. De meeste mensen houden doorgaans van afwisselend eten. Dus hoe ga je die dingen bewaren?
Zelfgemaakte “biertjes”. Foto: Jody Daunton
Twee weken geleden hebben we hier geholpen tijdens een micro festival: Campfire stories. Een bijzonder festival waar veel workshops en talks te volgen waren. Allemaal gingen ze over een duurzamere wereld en de her-connectie met de natuur en medemens. Daar hebben we leren fermenteren van Liselotte Tork en een natuurbiertje leren brouwen met Maidie van den Bos. De conclusie die we hieruit konden halen was ons heel duidelijk: bufferen!
Fermenteren of inmaken kost veel ruimte. Je moet een hele hoop potten opslaan op een plek met een stabiele temperatuur. Dat gaat in huis niet lukken. Niet alleen omdat we niet willen wonen in een opslagruimte, maar ook omdat de temperatuur niet echt constant te houden is. Een logische conclusie is om het ondergronds op te slaan. Hier is zelfs een heel mooi ontwerp voor gemaakt door Floris Schoonderbeek. De Groundfridge is een koelkelder die in ongeveer 3m3 aan opslag kan voorzien. Praktisch gezien neemt het ruim 7 m3 aan ruimte in beslag.
Paradox of toekomst?
De ruimte die je nodig hebt voor alle buffers staat lijnrecht tegenover een minimalistisch bestaan. Dit komt omdat we het nu bekijken vanuit een “micro-perspectief”. Als je alleen naar het huisje en de ruimte zelf kijkt dan zie je niet het grote geheel.
In het dagelijks leven maken we continu gebruik van buffers. Ze zijn alleen niet direct zichtbaar. Je water komt bij een drinkwaterbedrijf vandaan dat gigantische buffers heeft. Hetzelfde geldt voor stroom en riolering. Er zijn ingewikkelde infrastructuren voor aangelegd om het bij jou thuis te krijgen. Een simpele leiding van je eigen regenwatertank naar je waterzuiveringsinstallatie valt hierbij in het niet.
Hetzelfde geldt voor voedsel. De supermarkt, boerderijen, magazijnen en vrachtwagens zijn allemaal vormen van buffers. Hierdoor ben je in staat slechts een koelkast en een kleine voorraadkast in huis te hebben. Het enige nadeel is dat deze vormen van buffers zorgen voor veel transport en belasting op het milieu. We gebruiken de hele wereld als voorraadkast en daar moeten we iets verantwoordelijker mee leren omgaan.
Voedsel van lokale boeren tijdens Campfirestories geselecteerd door Benny de Groot. Foto: Jody Daunton
Globaal of lokaal
Zelfvoorzienend leven is een poging om die verantwoordelijkheid te nemen. En om dat goed te kunnen doen heb je overzicht nodig tussen globale en lokale processen. Je hoeft niet dagelijks een banaan uit Brazilië te eten als je een peer in eigen tuin hebt groeien. Door een groot deel van je voedsel in je directe omgeving te verbouwen verklein je je ecologische voetafdruk. Je hoeft dan enkel nog luxe producten zoals koffie of chocola van de andere kant van de wereld laten overkomen.
Als je lokaal produceert heeft dat uiteindelijk ook een effect op alle ander buffers. We zien tegenwoordig steeds meer extremen voorbij komen. Dat we dit jaar 3 hittegolven hebben zegt al genoeg. Steeds langere periodes van droogte of juist bewolking vragen om grotere buffers. Globaal het klimaat weer in balans krijgen maakt het mogelijk om deze buffers te verkleinen. Uiteraard is dit afhankelijk van waar je woont.
Kas op Roggebotstaete. Foto: Jody Daunton
Zelfvoorzienend tiny house gemeenschap
De beste balans tussen alles zelf doen of alles door anderen laten doen is leven in een kleine gemeenschap. Net zoals de vrijwilligers hier op het landgoed de moestuin onderhouden kun je samenwerken om te voorzien in je gezamenlijke behoeftes. Hiermee maak je de buffers efficiënter. Er is dan minder ruimte nodig en minder techniek. En de techniek die je toepast hoeft dan niet onnodig complex te worden. Dan kun je met een gerust hart genieten van een minimalistisch, gebalanceerd en eco-vriendelijk bestaan. Niet in een zelfvoorzienend tiny house, maar in een zelfvoorzienende gemeenschap.